Bo czasem trzeba się zgubić, żeby się odnaleźć

Wiele osób chciałoby zrobić wielki krok w życiu, ale boi się tego co nieuniknione. Niestety marzenia, cele i pragnienia, które mamy bardzo często weryfikują to co rozgrywa się w naszym życiu. Bardzo często nikt nie rozumie naszego spojrzenia na rzeczywistość i tego co nas boli. Jesteśmy więc niezrozumiali, rozczarowani, a w dłuższej perspektywie stajemy się sfrustrowani i wypaleni przez to co nas otacza. Nie należy tkwić w czymś co ciągnie nas w dół, smuci i przede wszystkim podcina nam skrzydła. Jeżeli mamy potrzebę aby latać, nie możemy się zgadzać na pełzanie wśród dżdżownic. To tak jak życie w toksycznym związku. Jesteśmy, jakoś sobie egzystujemy, dusimy się niczym ślimaki podczas gotowania na bankiet męża-milionera, aż w końcu mamy ochotę otworzyć okno balkonowe i wyskoczyć z 10 piętra, aby chwilę poczuć podmuch powietrza na swojej twarzy. Wybuchamy, bo ile można znosić coś co "gniecie" serce, duszę, umysł i ciało. 

Jeżeli mamy czegoś naprawdę dosyć to zróbmy ten krok. Nie chcemy już mieszkać w Polsce to spakujmy się i przeprowadźmy się do Niemiec. Mamy ochotę rok podróżować po dżungli to dlaczego tego nie zrobić? Zróbmy to i do cholery ŻYJMY! 

Czasem nawet tęsknimy, kochamy i tęsknimy bez końca, ale tak po prostu należało. Czasem wszystko co można zrobić względem kogoś to właśnie tęsknić i kochać, ale być daleko. To nie jest łatwe zadanie od Losu, ale czasem to jest właśnie tym nieuniknionym, aby zrobić skok kwantowy. Trudne decyzje nie tylko bolą osoby niby pokrzywdzone, ale przede wszystkim bolą wykonawcę kroku, ponieważ musiał zrobić coś wbrew sobie w danym momencie, który przełamał serce na dwie połowy. Nieuniknione jest trudne, ale jest potrzebne. Nie zapominajcie o tym. 

Bo czasem trzeba się zgubić, żeby się odnaleźć.

Tymczasem.